Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2013, κάθησε για αλλη μια φορά η νάνα μας , η Χιονούλα, να κλωσσήσει.
Ακριβώς 21 μερες μετά βγήκαν τα πρώτα της μικρά. Δύο ασπρα νανάκια και δύο μαυρα κλωσσοπουλακια . Απεμεναν 2 ακομα αβγουλάκια τα οποια ακομα δεν ειχαν εκκολαφθει αλλα η μητέρα τους πιστή στο μητρικό καθήκον, συνέχισε να καθεται πάνω τους έως οτου βγουν και αυτά.
Τελικα σήμερα 23 μερες αφ'ότου ειχε πρωτοκάτσει, ριχνοντας μια κλεφτή ματιά στη φωλιά, ειδα εξι μικρα κλωσσοπουλα.... Τελικος απολογισμος 2 ασπρα νανακια, 3 μαυρα κλωσσοπουλακια και 1 μαυρο με ασπρο κεφαλακι.
Τωρα αρχιζει η αναμονή. Να μεγαλώσουν τουλαχιστον 1-2 μηνες για να φανερωθει και το φύλο τους..... Τα κοκκορακια θα βγαλουν πρώτα λειρί , ενω οι κότες αργοτερα..... Αλλα μεχρι τότε εχουμε καιρό.
Εχω ξαναζησει αρκετες φορες αυτη τη μαγική στιγμή, αλλα παντα νοιωθω σαν να ειναι η πρώτη. Η αγωνία αν θα πανε ολα καλά, αν ολα τα αβγα ειχαν "σπόρο". Η προσπάθεια να μην τις ενοχλήσουμε κατα την διαρκεια του κλωσσηματος. Ολα αυτα πρωτογνωρα για μας, εφ'οσον φέτος ηταν και για μας πρώτη φορα που μπαιναμε σ΄αυτή την διαδικασία.
Υπερπροστατευτικές μητέρες οι κλώσσες.... με το παραμικρό, παίρνουν τα μικρά τους κατω απο τις φτερούγες τους. Σε περιπτωση που νοιωσουν οτι απειλουνται τα μικρά τους, παιρνουν θεση μάχης και επιτιθενται. Δεν θα ηθελα να βρισκομουν στη θέση των αλλων κοτών, μιας και αυτες ειναι συνήθως αυτες που προσπαθουν να τσιμπησουν τα μικρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου